Komiks bilang Kuha ng Kamera

Sa aming pagtalakay ng Pinoy Komiks sa klase ng Fil14 o Panitikan ng Pilipinas, umakit sa aking pansin ang pagpapaliwanang ng komiks bilang guhit. Mahalaga raw ang guhit sa kabuuan ng komiks sapagkat hinuhubog nito ang larawan at imahinasyon ng mambabasa ukol sa mga karakter, tagpuan at pangkalahalatang tatak ng naratibo.

Ngunit, kung larawan ang kinakailangan upang mabuo ang diwa at anyo ng komiks, maaari bang gumamit ng mga kuha ng kamera sa halip ng guhit upang maisalaysay ang naratibo ng komiks sa mga imahinasyon ng mambabasa?

Ito’y isang haka na ibig kong patunayan kung isasagawa sa ating kasulukuyang panahon.

Ako’y lumikha ng masasabi kong isang payak na komik gamit ng aking mga kuha ng kamera kaysa guhit ng aking kamay. Layunin kong ipakita ang kapangyarihan ng ganitong uri ng larawan sa pagbuo ng naratibo at kaya wala akong nilagay na dayalogo (o kahit anong uri ng speech bubble o sound effects), at gumamit lamang ako ng iisang perspektibo (ang mababang anggulo) at limitadong teksto. Sinubukan ko ring gumawa ng naratibo na hindi sentro sa tauhan at sa halip ay sa tagpuan. Kaya't pwedeng isipin sa aking ginawa ay halos walang itinakdang bida.

Ito ang naging produkto ng aking eksperimento:

Ang mga larawang ginamit ay kinuhan ko sa Daang Hari na matatagpuan sa siyudad ng Las Piñas noong umaga ng Mayo 11. Kaunting pagbabago sa midtones ang ginawa ko sa pag-edit ng kulay gamit ang Photoshop.

Bagaman isinasaad ko na ang eksperimento ay maaaring tanggapin bilang isang anyo ng makabagong komiks, aaminin ko na sa ganitong uri ay nawawala ang hinahangaang paglikha ng mga detalye gamit ang kamay. Kaya’t tuluyan kong titingalaan ang lahat ng Pilipinong ilustrador sa komiks dahil sa kanilang kasipagan at pagkamalikhain sa pagguhit ng mga nobelang tumatatak sa ating kamalayan. Lalo na’t natuklasan ko ang aking limitadong kakayahan sa pagguhit nang ipinagawa sa amin ang pagsasanay bilang 6 at 7, ang paglika ng orihinal na komiks.